Coronavirus update 3

9 maanden. Tijd vliegt. En ik besef me nu ook dat ik 4 van de 12 maanden in North Carolina woon. Ik begin zelfs New York te missen. Is stiekem toch best gaaf zo'n wereldstad, gave hoogbouw, Central park en de Brooklyn Bridge blijf ik te gek vinden en ja het is toch wel bijzonder. Zo begin ik dingen te missen die eerst vanzelfsprekend waren, maar nu een andere wending hebben gekregen. Zo ook mijn lieve vriendinnen, tennis spelen, vrijwilligerswerk, skeeleren enzovoort.

Begrijp me niet verkeerd. Mijn gastgezin is echt ontzettend lief en meegaand en willen echt het beste voor mij. In het begin vond ik North Carolina wel leuk met de optie om van de natuur te genieten, maar nu begin ik een beetje gek te worden. Ik ben nog zeker een maand in North Carolina en de enige met wie ik dergelijke interactie heb is mijn gastgezin of hun familie of met mezelf. Ik kwam hier voor het tweede gezin idee (die door deze coronatijd nooit zo uitgediept zou zijn als nu) en het reizen, mensen ontmoeten en op pad gaan. We waren een weekend naar het strand geweest en dat was een fijne  verandering van de omgeving, naar ik mis de echte afleiding van mijn tweede 'doel'. En ik hoopte dat mijn tweede 'doel' mij meer wegwijs zou maken in een baankeuze. Veel au pairs die terug gaan, hebben moeite met een baan vinden, maar ze weten in ieder geval welke richting ze opwillen. Ik voel me nog steeds clueless en zou het ook lastig vinden om daarom terug naar Nederland te gaan. Mensen studeren of werken en ik zit in dubio met ahhh ik weet het niet. Misschien is dat ook 1 van de redenen waarom ik koos voor een tussenjaar, of nou ja tussenjaren, als au pair, maar we zullen zien hoe alles gaat lopen.

Het thuis lesgeven heb ik nu wel in de vingers en daarin begin ik mij een beetje nutteloos te voelen. Voor mijn hostouders heel fijn, voor mij is het meer een politieagent zijn en vragen beantwoorden, de jongste door zijn schoolwerk begeleiden, zorgen dat hij het ook echt maakt en gewoon aanwezig zijn. Maar in de tussentijd iets anders doen voelt onbeschoft en werkt niet echt doordat de focus wel op de kinderen en de lesstof ligt. Grote kans dat ik dit ga missen als het zomervakantie is en ik denk ik deels activiteitenbegeleidster mag zijn omdat alle zomerkampen dicht zijn, maar mijn productiviteit voor nu gaat langzaam achteruit. Spaans oppakken is niet echt het grootste succes... Thuis sporten deels, ik lees wel meer hier en de schermpjes probeer ik te beperken want daar heb ik wel genoeg van na lesgeven via mijn laptop. Dus ik ben nog een beetje zoekende naar bezigheden (/bezigheidstherapie).

Maar nu beginnen mijn credits, wel online..., maar heb ik tenminste wel iets te doen. En hopelijk kan ik dan als we terug naar New Jersey gaan mijn vrije tijd invullen met mensen voor de laatste keer zien, de stad nog een keer zien, wie weet mijn laatste vakantiedagen gebruiken en mijn enthousiasme in mijn au pair jaar een beetje meer terugvinden. 

Dus ja het gaat met ups en downs en ik ben niet de enige die hier last van heeft, maar dit verhaal is even iets minder gesteld op het positieve.

Ik ben in ieder geval blij dat dingen in Nederland weer langzaam opengaan en mensen weer kunnen socializen.

Stay safe people!